29 Kasım 2010 Pazartesi

yeni çizimler heyoooooooo =)

evettt... söz verdiğim gibi çizimlerimin devamının geleceğini söylemiştim... aslında daha önce ekleyecektim çizimlerimi ama... nasip bugüneymiş =) keyifle bakmanız ve beğenmeniz dileği ile...

                                                        yeşilin ferahlığı...


aşkın kırmızısı...


kahverenginin sarı ile uyumu...


yeşil ile pembe şıklığı...


kahverengi tutkusu...


evett... yeni çizimlerimi umarım beğenirsiniz.... devamı gelecek elbetteki... şiddetle takip etmenizi tavsiye ederim =)





26 Kasım 2010 Cuma

PAMUK MELEK OLDU...

Ölüm ne kadar kolay… Ömrünüzde gördüğünüz sohbetinden ve neşesinden keyif aldığınız bir anneanneniz var.  yaşama sıkı tutunuyor gibi görünen ama sağlığı yerinde olmayan, içi kıpır kıpır gülüşü sizi başka diyarlara götüren… Size hep şefkatle yaklaşıp sizi dinleyen ve anlayan… Yanınızda size destekçi olan… Pamuk gibi bir anneanne…
Bir de o anneannenin olmadığını düşünün… Artık evine gittiğinizde size hoş geldin yavrum diyemeyen… Gözlerinizin içine baktığında gülümsemesini göremeyeceğiniz… o gülücükleri hissedemeyeceğiniz… Yokluğu sizi olumsuzluklara sokan… Gülümsemesini hissettiğiniz anda sizi hıçkıra hıçkıra ağlamaklı bırakan… Sevecenliğini ve şefkatini hissedemeyeceğiniz bir anneanne…
25.11.2010 tarihi saat 04.00 civarı dünya ile bağlantısını koparmış, ebediyete uçmuş bir melek oldu şimdi pamuğum… Biricik sevgilimin anneannesi bu dünyada bizi bizle bıraktı… Şimdi ne sözler ile anlatılabiliyor bu yaşanan… Ne bir teselli bulabiliyor insan… Size destek veren bir insan daha yok artık. Zamana karşı koyamadığı için, içtiği sigara yüzünden ciğerlerini tüketmiş, solunum yetmezliğinden dolayı bu dünyadan uçmuş gitmiş bir melek… Arkasında gözü yaşlı 3 evladını, 3 anneyi bırakan o melek... Sevgisine doyamayacağınız, sizi sonsuzluğa sürükleyen o ebediyet, tüm bu yaşananlar… Bir gün sapasağlam iken… Ertesi gün ruhu sizi terk eden bir melek… 
Benim anneannem hayatta olduğu için şimdi çok şanslı hissediyorum Kendimi… Ona karşı olan bütün sevgimi… Yüzüme bakıp bana gülümsediği o anları hissedince… Gerçekten çok şanslı hissediyorum Kendimi… Canım anneannem…
Ama bir anneannemi kaybettim ben. Sevim anneannemi… Pamuğumu… Melek yüzlümü…
Mekânın cennet olsun pamuğum…  Rabbim bütün geçmişini affetsin. Sorgusuz sualsiz cennet kapıları senin olsun melek yüzlüm…  Kalbim ve dualarım seninle…
Bir gün kucaklaşmak, doya doya sarılmak, şen şakrak sohbetlerimizle kahkahalar atmak üzere…
Seni çok seviyorum…

23 Kasım 2010 Salı

Çizimlerim

işte ilk çizimlerim geldiiii =) blog başlığıma uygun atmış olduğum ilk adım... bana uğur getirsin bakalım =) şimdilik bir kaç çizimimi sizlerle paylaşıyorum... bitti sanmayın... devamı gelecekk =)











GARİP KENTLER DURAĞINDAN BİNECEK VAR…

Kişinin kendi garipliklerini deşifre edebilmesi iyi bir şey sanırım. Ön yargıları ve kendini beğenmişlikleri bir kenara bırakıp aslında, fazlası senide rahatsız eden durumları görüp paylaşmak zannımca büyük bir beceri…  e tabi sadece rahatsız edici durumlarda ortaya çıkmıyor gariplik. Bazen kişinin kendini çok ama çok rahat hissetmesi de gariplik değil mi? Neyse neyse… Sevdim ben bu mimi =)
Tüm gariplikler sıra sıra dizilirmiş şimdi…  Ne güzel olurdu dimi =) ama o kadarda garip değilmişim demek ki =) düşünüyorum… düşünüyorum….
Hımmm… Düşündüm ve paylaşıyorum… Huy edinmişim herhalde kendime… Çalıştığım şirket içerisinde herkese her dakika el sallayarak yanıt veriyorum. Birilerini gördüğüm de beş parmağımı birden deli gibi açıp ecüc bücüc sallıyorum ellimi insanlara… Hatta çevremdekileri buna o kadar alıştırmışım ki…  Her merhaba dediğim insanın verdiği geri tepki de kocaman gülümseme ardından Delice sallanan bir el ile noktalanıyor.  Bir gün, bir arkadaştan aldığım “kızım arıza mısın sen?” tepkisinden sonra, sebebini açıklamıştım ona.  “Fazla pozitifim… Çok enerjik bir yapıya sahibim… Bazen yerimde duramıyorum. Kıpır kıpır içim… Bu yüzden parmak uçlarımdan dalgalanan enerjimi ve pozitifliğimi sana da gönderiyorum “ diye… =) gerçi bu açıklama ilk o dakika kafamda belirmişti ama neyse… Artık herkese aynı açıklamayı yapabiliyorum…  
Sonuç ta bu da garip değil mi? =)
 eee... İlk mim’im hepimize hayırlı olsun. Birden kocaman bir enerji doldu içime… Parmaklarımı açarak el sallıyorum şimdi hepinize…  : )

20 Kasım 2010 Cumartesi

sonunda...

bir umutla sabahın köründe gözlerimi açmış olmama rağmen, nereye nasıl bir paragraf sıkıştırabilirim heyecanı ile başlıyorum yazmaya... 

değerli arkadaşım, sırdaşım, canım ablacım ve müstakbel yenge cim (hepsi tek kişiden ibarettir =)) sayesinde aranıza katılma şansı bulmuş, o şansı bulmuşken monotonlaşmış hayatımın da bir dönüm noktasından geçerek bunu değerlendirmesine izin vermiş bulunmaktayım =)

imrendiğim yazıları, anlatımı ve burada yaşadıkları ile mutlu oluşu, paylaşımın değerini daha bir anlattı bana.... yapabileceğim ne varsa eğer, ortaya dökebilme şansım olduğunu, birilerinin illaki beğenmesi için değil de kendin ile mutlu olabilme ihtimalini gördüm onda... 'aman hiçbir şeyi beceremem zaten' diye köşeye çekilmeyi değil de içimde yanan atesi fark etmek adına, artık sizlerle birlikteyim. birden bire gelişen blog yazma hevesimin başlangıç noktasında kendimi nerede ve nasıl görmek istediğimi düşündüğüm vakit, bir zamanlar içinde olduğum, lise döneminde okuduğum kadın giysi tasarımı dersinden aldığım etkileri, burada kendimle paylaşmak istedim...değerli abimin adını koyduğu  "bir stilistin günlüğü" paragraf başlığı ile çizimlerimi ve hissettiklerimi sizlerle paylaşma şansım olduğunu görünce, amatörlüğün verdiği yansımayı neden bir kaç eleştiri ile profesyonelliğe çevirme şansımı kaybedeyim ki dedim. hem ne kaybederim ki diye yola çıkıp bir çok insanın başarıya koştuğunu gördüğümde içimdeki bu hissin beni aslında ne kadar etkilediğini de fark ettim.

zaman içinde bir çok yaşanmışlığı, unuttuklarımı hatırlamak, unutmak istemediklerimi hafızaya kazımak, unutmak istediklerimi de paylaşarak, daha çabuk üretken olabileceğim hayatın köşesinden hepinize kocaman bir el sallamak istedim.

zaman içerisinde içinizdeki değerleri anlama şansına sahip olabileceğime inanarak beni fark edeceğinizi, fark edipte görmezden gelemeyeceğiniz düşüncesi ile herkese kocaman bir MERHABA...